தோள் -
s. the shoulder, புயம்; 2. the arm down to the hand, கை.
தோளிலிருந்து செவியைக்கடிக்க, (lit.) to bite off the ear of the carrier, sitting on his shoulder; to injure a benefactor. தோட்கோப்பு, see separately. தோட்சுமை, (தோள்+சுமை), a burden for the shoulder; 2. a present carried to a temple in fulfilment of a vow, as காவடி. தோள்காய்ந்தவன், -காய்ப்பேறினவன், one whose shoulders are grown callous. தோள்கொடுக்க, to help by giving the shoulder; 2. to help in an emergency. தோள் தட்ட, -கொட்ட, to clap the shoulder as a challenge to another. தோள்பட்டை, (தோட்பட்டை), the shoulder-blade. தோள்பொறுத்தவன், one who has strong shoulders for carrying burdens. தோள்போட்டெடுக்க, to offer and submit the shoulders for carrying the burden. தோள்மாற, -மாற்ற, to change shoulders, to relieve another in bearing. தோள்மூட்டு, the shoulder joint. தோள்மேல், the nape of the neck. தோள்வலி, pain in the shoulder; 2. strength; 3. strength of the shoulder.
அயன் - ayan
(அஜன்) s. Brahma.
அயனாள், the age of Brahma; 2. the 4th. lunar mansion, ரோகிணி. அயன் முகத்துதித்தோர், Brahmins. அயன் தோளிலுதித்தோர், Kshatriyas. அயன் ஊருவிலுதித்தோர், Vaisyas. அயன் பாதத்துதித்தோர், (--பதத்துதித் தோர்) Sudras.
உலாம் - ulam
a particle of comparison ("வே யுலாந் தோளினார்" சீவகசி.), உவமை யுருபு.
From Digital DictionariesMore
